از دست نگاهاش و مزاحمتاش خسته شده بودم.
روزاي چهارم پنجمي بود که مشهد بوديم.
اون شب قرار بود يه برنامه اي توي حرم برگزار بشه و من به شدت حالم بد بود. از صبح فقط ترشک و لواشک و پاستيل خورده بودم(به علاوه آب انار و آب زرشک و سه تا بستني. دوس دارم خب.
)
مسئول دوره که ديد حالم خرابه گفت که برم هتل و استراحت کنم.
نذاشتم بچه ها باهام بيان. و خودم تنهايي راهي شدم.
تو کوچه پس کوچه ها در حال راه رفتن بودم. از اونجايي که حالم خيلي بد بود تصميم گرفتم از يه کوچه که فکر مي کردم ميانبر برم تا زودتر برسم و بخوابم.
از اونجايي که بنده به شدت در زمينه پيدا کردن ادرس توانمندم و روزي نيست که تو خيابوني کوچه اي جايي گم نشم، با اون حالم اون وقت شب گم شدم.
از شدت درد دستم و به ديوار گرفته بودم و راه مي رفتم و هيچ کس هم نبود به دادم برسه کوچه به شدت تاريک و ترسناک بود. فقط زير لب خدا رو صدا مي کردم.
از پشت سر صداي قدماي تندي رو شنيدم. سعي کردم تند تر راه برم. ولي اصلا نمي تونستم.ديگه چشامم داشت سياهي مي رفت.
يهو صداي آشنايي رو شنيدم خانم محمدي صبر کنين، منم. نترسين.
با عصبانيت برگشتم.
تو اينجا چيکار مي کني واسه چي پشت سر من راه افتادي؟
حرفم ناتموم موند. ديگه نمي تونستم رو پام وايسم
ـ بخدا قصد مزاحمت ندارم. ديدم تنها اومدين و حالتون خوب نبود. ميخواين ببرمتون دکتر؟
با لجبازي از جام بلند شدم.
ـ لازم نکرده شما دلت واسه من بسوزه.
هتلو از دور ديدم. به شدت خوشحال شدم و سريع خودمو به اتاقم رسوندم. و اونم مثل جوجه اردک زشت پشت سرم راه فتاده بود. تا دم در اتاق پشت سرم بود.
برگشتم و با عصبانيت گفتم
ـ چيه نکنه مي خواي بياي تو؟ شرمنده امروز خونمون واسه مهموني مرتب نيست. يه روز ديگه تشريف بيارين
يهو رنگ نگاهش عوض شد، ديگه خبري از اون آرامش تو نگاهش نبود يه چيزي تو نگاهش بود که ترسيدم و رفتم تو در و بستم
ـ زبونت خيلي درازه جوجه. آدمت مي کنم
از اين تغير ناگهانيش ترسيدم ولي کم نيوردم.
ـ جوجه خودتي و هفت جد و آبادت پسره ي بي شعور.
از پشت در خنديد و رفت.
با درد دوتا قرص و يه چايي خوردم و خوابيدم.
درباره این سایت