يواشکي نگاهت ميکنم. زل ميزنم به صورت مهربون و خوشگلت.
مثل يه فيلمبردار اين دقيقه هاي کوتاه و تو ذهنم ثبت ميکنم واسه روز مبادا. روزايي که نمي تونم ببينمت و دلم برات تنگ ميشه. روزايي که ازم دوري.
کارم همينه تو همه اين يه سال و يه هفته و يه روز کارم اينه که يا از دور نگاهت کنم و يا بهت فکر کنم.
توي تک تک لحظات زندگيم تو پررنگي.
تک تک لحظات زندگيم به تو فکر کردم. تنها دلخوشيم تويي.
مگه داريم از تو بهتر؟ مگه داريم از من عاشق تر؟ ديوونه تر؟
ديونگي يعني همين که اجازه نميدم کسي بهم نزديک بشه چون خودمو به تو متعهد ميدونم.
عشق جذاب من.
حتي حرف زدن با ديگران رو خيانت ميدونم. خيانت به تويي که حتي يه دقيقه هم باهات حرف نزدم.
کاش بعضي چيزا نبود. کاش بعضي رسوم نبود تا ميومدم صاف جلوت مي ايستادم و زل ميزدم تو اون چشاي خوشکلت.
ميگفتم ببين آقا شدي همه زندگيم. شدي باعث ديونگيم. شدي دليل نفس کشيدنام.
شدي باعث حال و روز اين دل وامونده که تا اسمت مياد شروع ميکنه به لرزيدن.
فوقش ميخنديدي به اين حجم ديونگي اين دختر. فوقش اخم ميکردي به خاطر پررويي اين دختر.
ولي بهتر بود از اين برزخي که توش دست و پا ميزدم.
کاش ميشد بفهمي تو اين يه سال من چي کشيدم.
کاش ميفهميدي از دور عاشق بودن چقدر سخته.
کاش ميفهميدي عشق يه طرفه چقدر دردناکه.
کاش. کاش. کاش.
کاش ميفهميدي همه زندگيت بشه اي کاش گفتن چقدر سخته.
کاش جرات اينو داشتم غرورمو بذارم زير پا و بيام بهت بگم چقدر دوستت دارم.
آقا. شدي باعث ديونگيه اين دختر. شدي درد اين دختر.
درمان شدن بلدي؟
درباره این سایت